هفت عنصر اساسی رمان: دستورالعملی برای نگارش یک رمان عالی
اگر به دنبال نوشتن یک رمان عالی هستید، یک خبر خوب برای شما داریم: به لطف زمینه‌ای که رمان‌نویسان در طول سال‌ها ایجاد کرده‌اند، اکنون اسرار نگارش یک رمان عالی را می‌دانیم چراکه از اجزا و عناصر اصلی آنها اطلاع داریم. در اینجا به ارایه مطلبی با موضوع هفت عنصر اساسی رمان: هفت عنصر اساسی رمان: دستورالعملی برای نگارش یک رمان عالی پرداخته‌ایم. شما می‌توانید با تسلط بر هفت عنصر اساسی یک داستان که عبارتند از درونمایه یا تم داستان، شخصیت‌ها، صحنه، طرح، تضاد، زاویه دید راوی و سبک، کوچکترین مفهومی را به یک داستان جذاب تبدیل کنید. با سایت چاپ کتاب نارون دانش همراه باشید.
هفت عنصر اساسی رمان: دستورالعملی برای نگارش یک رمان عالی
برای کمک به درک بهتر نحوه ترکیب داستان ها، در اینجا هفت عنصر وجود دارد که تقریباً در هر داستانی پیدا خواهید کرد:
۱-درونمایه یا تم داستان
۲- شخصیت‌ها
۳- صحنه
۴- طرح
۵- تضاد
۶- زاویه دید راوی
۷- سبک
۱- درونمایه یا تم (داستان شما واقعاً در مورد چیست)
قبل از اینکه بخواهید در مورد شخصیتهای داستان یا طرح کلی آن فکر کنید باید در وهله اول بدانید درباره چه موضوعی می‌خواهید داستان بنویسید. آیا می‌خواهید پیام یا آموزه‌ای را از طریق داستان یا رمان منتقل کنید؟ آیا به دنبال برانگیختن احساس خاصی هستید؟ وقتی یک موضوع هنرمندانه برای رمان خود انتخاب کنید، داستانتان فراتر از مجموعه عناصر تشکیل دهنده‌اش ارتقا خواهد یافت و بیشتر در ذهن خوانندگان باقی خواهد ماند. با این حال، نباید موضوع را به صورت واضح و مشخص به خوانندگان مطرح کنید بلکه به جای آن می‌بایست جنبه‌‌هایی را آن را در سایر عناصر داستان خود بگنجانید و به خوانندگان اجازه دهید خودشان موضوع کتاب را کشف کنند.
۲- شخصیتهای داستان (قلب تپنده رمان شما هستند)
شخصیتهای شما به داستان شما عمق لازم را می‌دهند تا خوانندگان با علاقه بیشتری به ادامه خواندن رمان شما بپردازند. آنها به معنای واقعی کلمه، نیروی حیاتی و قلب تپنده رمان یا داستان شما هستند. شخصیت و تعامل آنها با یکدیگر به طور طبیعی تضاد ایجاد می کند و داستان شما را به جلو می‌برد. شخصیتهای خوش ساخت نیز داستان شما را قابل ارتباط‌تر می‌کنند. اگر خوانندگان شما بتوانند خود را به جای شخصیتهای شما تصور کنند یا نقاط تشابه میان برخی جنبه‌های شخصیتی شخصیتهای داستان شما با اطرافیان خود پیدا کنند، ارتباط قوی‌تری با داستان شما به عنوان یک کل ایجاد می‌کنند.
۳- صحنه (پنجره‌ای رو به دنیای خاص)
صحنه، دنیایی است که داستان شما در آنجا اتفاق می‌افتد. صحنه شامل مکان‌ها و زمان وسیع‌تر و همچنین جزئیات خاص‌تری مانند مدرسه یا محل کار شخصیتهای شما میشود. اغلب نویسندگانی را می‌بینید که شخصیتهای داستانی معروف را در یک فضای جدید روایت می‌کنند (رومئو و ژولیت در فضا! سیندرلا در بروکلین دهه ۱۹۶۰!). هر زمان که این اتفاق می افتد، محیط جدید همیشه راهی برای تأثیرگذاری و تطبیق داستان با چیزی جدید پیدا میکند. هرچند توصیفات دقیق و جزیی از صحنه‌های داستان می‌تواند در نظر خوانندگان بسیار خوب باشد اما نباید با توضیح پاراراف به پاراگرف آن خوانندگان را خسته کنید. مانند همانکاری که در بخش موضوع داستان گفتیم، توصیف صحنه یا صحنه های داستان باید تدریجی باشد و از این طریق به خوانندگان این امکان را بدهید تصویر ذهنی دقیقی از صحنه داستان شما درذهنش شکل بگیرد.
۴- طرح داستان (چه اتفاقی در داستان خواهد افتاد؟)
اکنون به رویداد اصلی داستان می‌رسیم. طرح داستان همان چیزهایی که واقعاً در داستان شما اتفاق می‌افتد. تقریباً در همه ژانرها (به استثنای داستان های ادبی)، با پیشرفت داستان، خطرات برای قهرمان شما افزایش می یابد و به اوج اجتناب ناپذیری منجر می شود. اگر طرح شما به صورت توالی از رویدادهای تصادفی در نظر گرفته شود، خوانندگان شما خسته یا گیج خواهند شد.
این اتفاق افتاد، سپس این اتفاق افتاد، و سپس این نیز اتفاق افتاد.
در عوض، هر بخش از طرح شما باید در نتیجه اقدامات یکی از شخصیتهای داستان اتفاق بیفتد.
این اتفاق افتاد، بنابراین آن اتفاق افتاد، که سپس باعث شد این اتفاق بیفتد.
۵- تضادها (موتوری که همه چیز را هدایت می کند)
ما در مورد ۴ به افزایش تنش و تضادها در داستان اشاره کردیم. شما با تضادهای بین شخصیتهای داستان خود می‌توانید این تنش را ایجاد کنید. خواه منبع این درگیری بیرونی باشد، مانند یک آنتاگونیست تسلیم ناپذیر، یا درونی، مانند کشمکش شخصیت اصلی داستان با وجدان خود، در نهایت این تضادها به یکی از مهمترین بخش‌های رمان شما تبدیل خواهند شد. ایجاد تعارض به شخصیتهای شما هدف میدهد و خوانندگان را بر روی داستان متمرکزتر میکند و آنها را تشویق میکند که به ورق زدن و ادامه خواندن بپردازند. به یاد داشته باشید که هر داستانی همیشه یک سوال را می‌پرسد: آیا قهرمان داستان برای رسیدن به اهداف خود بر موانع غلبه خواهد کرد؟ به عبارت دیگر، تعارض خود داستان است.
۶- زاویه دید راوی داستان (داستان از چه زاویه دیدی روایت میشود؟)
زاویه دید در داستان یا رمان شما منظری است که داستان از آن منظر یا دیدگاه روایت میشود. زوایای روایت مختلفی وجود دارد که شما با انتخاب هریک از آنها لحن روایت متفاوتی خواهید داشت. دیدگاه نزدیک مانند اول شخص یا سوم شخصی که دانای کل نیست احساس صمیمیت بیشتری خواهد داشت، در حالی که روایت از دید سوم شخص دانای کل یا دوم شخص که نسبت به قهرمان داستان اشراف کامل دارد ممکن است احساس عینی و رسمی‌تر داشته باشند. شخصیتی که برای قهرمان کتاب خود انتخاب می‌کنید نیز می‌تواند فرازو فرودهای کل روایت را تعیین کند. یک رمان معمایی قتل را در نظر بگیرید: روایت داستان از دیدگاه قاتل (احتمالاً یک راوی غیرقابل اعتماد) به شدت با آنچه از چشم یک کارآگاه دیده میشود متفاوت خواهد بود.
۷- سبک نوشتاری (علاقه یا تمایل خاص نویسنده رمان)
سبک نوشتاری شما نقطه اوج تمام ویژگی هایی است که داستان سرایی شما را منحصر به فرد می کند. از آهنگ و لحن شما گرفته تا کلمات یا عباراتی که استفاده می کنید در سبک نگارش منعکس می‌شوند. ارنست همینگوی و تونی موریسون، دو تن از مشهورترین نویسندگان آمریکایی را در نظر بگیرید: سبک نوشتاری آنها احتمالاً همیشه ثابت خواهد بود. همینگوی به نثر مختصر و سرراستش معروف است و صحنه‌ها را با چند جمله پراکنده توصیف میکند. از سوی دیگر، موریسون تصویری بسیار جامع و واضحی از صحنه‌ها و تعاملات داستان ارایه میدهد و از پیچیدگی‌های زبانی به وفور استفاده میکند. این نشان میدهد که هیچ سبکی بهتر از سبک دیگر نیست.
اگر این مطلب کمک جامعی برای نحوه نگارش رمان و داستان برای شما نکرده است می‌توانید مطلب مربوط به چگونه رمان بنویسم را از همین وب‌سایت مطالعه کنید.
